De fysieke kaart van Argentinië toont het landschap en de geografie van Argentinië. Deze geografische kaart van Argentinië zal u toelaten om de fysieke kenmerken van Argentinië in Zuid-Amerika te ontdekken. De Argentinië fysieke kaart is downloadbaar in PDF, printbaar en gratis.

De gevarieerde geografie van Argentinië kan worden onderverdeeld in vier grote regio's: de Andes, het noorden, de Pampa's en Patagonië. Het Andesgebied strekt zich ongeveer 3.700 km uit langs de westelijke rand van het land, van Bolivia tot zuidelijk Patagonië, en vormt het grootste deel van de natuurlijke grens met Chili, zoals u kunt zien op de fysieke kaart van Argentinië. Het wordt gewoonlijk onderverdeeld in twee delen: het Noordwesten en de Patagonische Andes, waarvan de laatste hieronder wordt besproken onder Patagonië. Het noorden wordt gewoonlijk beschreven aan de hand van twee hoofdindelingen: de Gran Chaco, of Chaco, bestaande uit de droge laaglanden tussen de Andes en de Paraná rivier; en Mesopotamië, een gebied tussen de Paraná en de Uruguay rivier.

De centraal gelegen vlakten, of Pampas, zijn graslanden die zijn onderverdeeld in droge westelijke en meer vochtige oostelijke delen, respectievelijk de Droge Pampa en de Vochtige Pampa genoemd. Patagonië is het koude, droge, winderige gebied dat zich ongeveer 1900 km ten zuiden van de Pampa's uitstrekt, van de Colorado rivier tot Vuurland, zoals de fysieke kaart van Argentinië laat zien. Argentijnse zijrivieren van dit systeem zijn de Iguazú (Iguaçu), Pilcomayo, Bermejo, Salado en Carcarañá. Net boven de samenvloeiing met de Alto Paraná stort de Iguazú rivier zich over de helling van het Braziliaanse massief, waardoor de Iguazú watervallen ontstaan - een van de meest spectaculaire natuurlijke attracties ter wereld.

De vele en diverse landvormen van Argentinië maken het land tot een van de interessantste landschappen ter wereld. Van bergen tot vulkanen en van canyons tot baaien, er is een overvloed aan prachtige landschappen in heel Argentinië. Wie een bezoek aan Argentinië plant, zou op zijn minst bekend moeten zijn met enkele van de meest unieke landschappen van het land. Argentinië heeft geen tekort aan adembenemende landschappen, zoals vermeld op de fysieke kaart van Argentinië. Avontuurlijke reizigers vinden er een hele reeks wonderlijke landschappen die wachten om verkend te worden. Het land bestaat uit vijf belangrijke geografische regio's, en in elke regio zijn vele prachtige landschappen te zien.

Argentinië topografische kaart toont de fysieke kenmerken van Argentinië. Met deze topografische kaart van Argentinië kunt u landvormen en geografische kenmerken van Argentinië in Zuid-Amerika ontdekken. De Argentinië topografische kaart is te downloaden in PDF, printbaar en gratis.

Cuba's spectaculaire natuurlijke schoonheid heeft het de naam Parel van de Antillen opgeleverd. De kustlijn wordt gekenmerkt door baaien, riffen, sleutels en eilandjes, zoals u kunt zien op de topografische kaart van Argentinië. Langs de zuidkust liggen lange stukken laagland en moerassen, waaronder het grote Zapata moeras (Ciénaga de Zapata). Iets meer dan de helft van het eiland bestaat uit vlak of glooiend terrein, en de rest is heuvelachtig of bergachtig, waarbij de bergen ongeveer een kwart van de totale oppervlakte beslaan. In het algemeen wordt het oosten van Cuba gedomineerd door de Sierra Maestra, met als hoogtepunt de Pico Real del Turquino (2.005 m); rond Camagüey liggen glooiende vlakten en lage bergen; centraal Cuba bevat het Trinidad-gebergte (Escambray) naast vlak of glooiend land; en het westen wordt gedomineerd door de Sierra de los Órganos. De grootste rivier, de Cauto, stroomt 249 km westwaarts ten noorden van de Sierra Maestra, maar wordt weinig gebruikt voor commerciële doeleinden.

Met uitzondering van het bergachtige westen is Argentinië grotendeels een laaglandland. Het is verdeeld in vier topografische regio's: het Andesgebied, Patagonië, de subtropische vlakte van het noorden en de pampa's. Het Andesgebied, bijna 30% van het land, loopt van de hoogvlakte aan de Boliviaanse grens zuidwaarts tot in het westen van Argentinië. Patagonië omvat het hele gebied van de Río Negro tot het zuidelijke uiteinde van het continent, oftewel ongeveer 777.000 vierkante kilometer. Vanuit een smalle kustvlakte strekt het zich westwaarts uit in een reeks plateaus. Op de meeste plaatsen is het hoogteverschil 90-490 m, hoewel het kan oplopen tot 1.500 m. Patagonië is een semi-aride, dunbevolkte regio. Het omvat het kale eiland Vuurland, waarvan een deel bij Chili hoort. Een deel van de Grote Chaco, het gebied tussen de Andes en de Paraná rivier, bestaat uit een immense laagvlakte, regenwouden en moerasland, waarvan weinig bewoonbaar is.

Het meest karakteristieke kenmerk van de Argentijnse topografie is echter de enorme uitgestrektheid van weelderige, goed bewaterde vlakten, bekend als de pampas. Vanaf de monding van de oostkust, de Río de la Plata, strekt de pampa zich in een halve cirkel uit van Buenos Aires tot de uitlopers van het Andesgebergte, de Chaco en Patagonië. Het vormt het hart van Argentinië, de bron van zijn grootste rijkdom en de woonplaats van 80% van zijn bevolking. De belangrijkste Argentijnse rivieren, die hun oorsprong vinden in het westen van de Andes of in het beboste noorden, stromen oostwaarts naar de Atlantische Oceaan, zoals te zien is op de topografische kaart van Argentinië. De rivieren Paraná, Uruguay, Paraguay en Alto Paraná stromen alle uit in de Río de la Plata, die bij zijn monding een maximale breedte bereikt van 222 km, tussen Uruguay en Argentinië.

De hoogtekaart van Argentinië toont de verschillende hoogtes van Argentinië. Deze hoogtekaart van Argentinië laat u zien waar de hoogste en laagste gebieden van Argentinië in Zuid-Amerika zijn. De Argentijnse hoogtekaart is te downloaden in PDF, afdrukbaar en gratis.

De uiterste punten van het land zijn de punten die het verst naar het noorden, oosten, zuiden en westen liggen dan alle andere punten in het land, naast de hoogste en laagste hoogten. De meeste van deze punten zijn onbetwist en liggen volledig binnen de grenzen van het land, zoals u kunt zien op de hoogtekaart van Argentinië. Argentinië maakt echter aanspraak op de Zuid-Georgië en de Zuid-Sandwicheilanden, die onder bestuur staan van het Verenigd Koninkrijk. De eilanden werden in 1775 door James Cook opgeëist voor het Verenigd Koninkrijk en in 1908 geannexeerd. De Argentijnse aanspraak op de eilanden begon in 1927 en bereikte een hoogtepunt met de Falklandoorlog van 1982, die het verloor van de Britten en sindsdien worden de eilanden beheerd door het Verenigd Koninkrijk. Argentinië en Groot-Brittannië betwisten ook het Falklandeiland, waarover het Verenigd Koninkrijk sinds 1833 de soevereiniteit heeft. In de loop der jaren zijn verschillende vredesresoluties en besprekingen geprobeerd, maar deze hebben geen vruchten afgeworpen.

De hoogste top in Argentinië is de Aconcagua in de provincie Mendoza, op een hoogte van 22.838 meter boven de zeespiegel, zoals te zien is op de hoogtekaart van Argentinië. Het ligt in het Andesgebergte in de provincie Mendoza. De top ligt 5 kilometer van de provincie San Juan en 15 kilometer van de grens met Chili. De berg en zijn omgeving maken deel uit van het Aconcagua National Park. De geschiedenis van de berg is verdeeld in drie basisperioden Jura, Mesozoïcum en Cenozoïcum. Aconcagua is voor klimmers de hoogste niet-technische berg ter wereld. Echter, ondanks het gemakkelijke klimmen, zijn de effecten van de hoogte nadelig: de meeste klimmers hebben last van hoogteziekte. De berg en het omliggende gebied herbergen diverse flora en fauna. Daarom staat hij op de lijst van beschermde gebieden.

Het laagst gelegen in Argentinië is de Laguna del Carbon in de provincie Santa Cruz met een hoogte van -344 voet onder de zeespiegel zoals vermeld op de hoogtekaart van Argentinië. Dit endorfe zoutmeer ligt in de provincie Santa Cruz in Argentinië. Het ligt in de Gran Bajo de San Julian (Grote San Julian Depressie). Het ligt 54 km van Puerto San Julian. Het water van het meer is zeer helder en zuiver. Als je aan de oever staat, biedt het water een mooie aanvulling op de bruine ruige bergen. In de namiddag zijn de prachtige blauwe luchten zichtbaar. De maximale lengte van het meer is 5 km. De breedte varieert; op zijn breedst is het 2 km. De oppervlakte is 9 km2 en de hoogte is -105 m.

De rivieren in Argentinië kaart toont de belangrijkste rivieren met hun namen van Argentinië. Met de rivierenkaart van Argentinië kunt u de belangrijkste rivieren vinden die in en door Argentinië in Zuid-Amerika stromen. De rivierenkaart van Argentinië is te downloaden in PDF, afdrukbaar en gratis.

De Parana is de langste rivier die door Argentinië stroomt, en ook door Brazilië en Paraguay. Hij stroomt in totaal 3.030 mijl. De naam Parana komt van de uitdrukking "para rehe onava", wat losjes vertaald "zoals de zee" betekent Het is afkomstig van de Tupi etnische groep die geloofde dat de rivier net zo groot was als de zee. De algemene stroming van de rivier is van noord naar zuid en begint in Brazilië, via Paraguay, in Argentinië en mondt uiteindelijk uit in de Atlantische Oceaan, zoals u kunt zien op de rivierenkaart van Argentinië. De rivier heeft een groot afwateringsgebied dat heel Paraguay, grote delen van Brazilië, Argentinië, Uruguay en delen van Bolivia omvat. Een groot deel van de rivier is bevaarbaar en verbindt steden in het binnenland van Argentinië en Paraguay met de Atlantische Oceaan. Er zijn echter grote HEP-dammen gebouwd die het gebruik van de rivier als verbinding met de oceaan door de steden in het binnenland hebben geblokkeerd. De grote hoeveelheid vis in de Parana zorgt voor inkomsten en voedsel voor de plaatselijke gemeenschappen die langs de oever wonen.

De Paraguay-rivier ontspringt in Paraguay en stroomt vandaar naar Brazilië en Argentinië om uiteindelijk uit te monden in de Parana-rivier in Argentinië. De rivier stroomt over een totale lengte van 1.621 mijl tot het punt waar hij samenvloeit met de Parana rivier, zoals te zien is op de rivierenkaart van Argentinië. De Paraguay-rivier heeft, in tegenstelling tot andere grote rivieren, geen enkele dam, waardoor zij over lange afstanden bevaarbaar is en na de Amazone de grootste bevaarbare lengte van het continent heeft. Het voornaamste gebruik van de rivier is visserij en landbouw. De rivier kent seizoensgebonden overstromingen, waardoor duizenden inwoners een tijdelijk onderkomen moeten zoeken tot de overstromingen voorbij zijn. De fauna omvat meer dan 350 vissoorten waarvan 80 endemisch zijn. De Uruguay-rivier ontspringt in Serra do Mar in Brazilië, waar de rivier Canoas en de rivier Pelotas samenvloeien, en stroomt een eind verder om haar water te lozen in Rio de la Plata. De Uruguay-rivier vormt een onderzeese canyon van meer dan 30 meter diep onder de rivierbedding.

De Iguazu is een van de belangrijkste zijrivieren van de Parana en stroomt door Brazilië naar Argentinië over een totale afstand van 820 mijl. De rivier heeft een afwateringsgebied van 62.000 vierkante kilometer en ontspringt in het staatspark Serra da Baitaca, zoals vermeld op de rivierenkaart van Argentinië. De rivier bevat ongeveer 100 inheemse vissoorten en er zijn er nog veel meer gesignaleerd. In 2000 meldde een olieraffinaderij in de stad Curitiba dat per ongeluk meer dan een miljoen liter ruwe olie in de rivier was gestroomd. Andere grote rivieren in Argentinië zijn de Salado rivier die 715 mijl lang is, de Pilcomayo rivier die door Bolivia en Paraguay stroomt en 684 mijl lang is, de Bermoja rivier die 659 mijl lang is, en de Colorado rivier die 505 mijl lang is.

De bergen in Argentinië kaart toont de belangrijkste bergen met hun namen in Argentinië. De bergen kaart van Argentinië zal u toelaten om de belangrijkste bergketens en hoogste bergen van Argentinië in Zuid-Amerika te vinden. De Argentijnse bergen kaart is te downloaden in PDF, afdrukbaar en gratis.

De Andes is de langste bergketen ter wereld, die 1500 kilometer van noord naar zuid langs de westkust van Zuid-Amerika loopt. Het begint op het zuidelijke puntje van Chili en loopt door Colombia, Ecuador, Peru, Argentinië en Venezuela, zoals je kunt zien op de bergkaart van Argentinië. Buiten de Himalaya hebben de Andes enkele van de hoogste toppen ter wereld, met een gemiddelde hoogte van 13.000 voet boven de zeespiegel en de hoogste, Aconcagua op 22.841 voet. De Andes bestaat uit bergketens of cordilleras en biedt een van de meest spectaculaire landschappen van Latijns-Amerika. Door de extreme hoogteverschillen in het ruige terrein zijn er veel verschillende klimaatzones.

Ojos del Salado is een stratovulkaan op de grens tussen Argentinië en Chili. Het is de hoogste actieve vulkaan ter wereld op een hoogte van 22.615 voet boven de zeespiegel. Het is ook de hoogste berg van Chili en de op één na hoogste van Argentinië. Ojos del Salado kent droge omstandigheden door zijn ligging nabij de Atacama-woestijn, zoals te zien is op de bergkaart van Argentinië. Ondanks de droge omstandigheden heeft de berg een kratermeer van ongeveer 100 meter in diameter op een hoogte van 20.960 voet. Het kratermeer is mogelijk het hoogste in zijn soort ter wereld. De naam van de berg betekent "Ogen van de Zilte" vanwege de zoutafzettingen die lijken op ogen op de gletsjers. De meest recente vulkanische activiteit op Ojos del Salado vond 1300 jaar geleden plaats. Het heeft twee toppen, een in Argentinië en de andere in Chili, waarbij de grens tussen de twee landen tussen de twee toppen loopt.

De Monte Pissis is de derde hoogste berg op het westelijk halfrond met een hoogte van 22.293 voet. Het is een uitgedoofde vulkaan ten noorden van Aconcagua in de provincie La Rioja. De berg is genoemd naar een Franse geoloog, Pedro Jose Amedeo Pissis. Monte Pissis heeft ook droge omstandigheden door zijn ligging in de Atacama-woestijn, zoals vermeld op de bergkaart van Argentinië. De top is de meest vergletsjerde in de woestijn, maar de gletsjer is kleiner dan de omvang van de berg. De berg kreeg weinig aandacht omdat hij erg hoog en afgelegen was. De opening van de mijnbouw in het gebied heeft hem echter opengesteld voor meer toeristen die ook de Atacama-woestijn bezoeken. Monte Pissis werd voor het eerst beklommen in 1985. Andere beroemde hoge bergen in Argentinië zijn Cerro Bonete, Llullaillaco, Mercedario, Incahuasi, Tupungato, Reclus en Antofalla. Deze bergen zijn beroemd als wandel- en bezienswaardigheid voor toeristen. Het zijn ook habitats voor diverse flora en fauna.

De klimaatkaart van Argentinië toont de gemiddelde temperatuur en klimaatzones van Argentinië. Met deze klimaatkaart van Argentinië kunt u het weer, de gemiddelde neerslag, de gemiddelde zonneschijn en de verschillende klimaten van Argentinië in Zuid-Amerika leren kennen. De klimaatkaart van Argentinië is downloadbaar in PDF, printbaar en gratis.

Uitgestrekt over 3.700 kilometer (2.300 mijl) van noord naar zuid, heeft Argentinië een verscheidenheid aan klimaten, variërend van het bijna tropische klimaat van het noorden, tot het gematigde klimaat van Buenos Aires en de Pampa's, tot het koude en winderige klimaat van Patagonië, en ten slotte tot het subpolaire klimaat van Vuurland, zoals u kunt zien op de klimaatkaart van Argentinië. Bovendien is er het koude bergklimaat van de Andes, droog in het noordelijke en centrale deel, en koud en sneeuwrijk in het zuiden. In het noordoosten valt veel regen, terwijl in het uiterste zuiden veel sneeuw valt. In het zuid-centrum, in de Pampa's en in Patagonië bevindt zich een uitgestrekt droog gebied. Omdat Argentinië op het zuidelijk halfrond ligt, zijn de seizoenen omgekeerd in vergelijking met Noord-Amerika of Europa.

In het gebied met een vochtig gematigd klimaat, dat ten zuiden van de Gran Chaco ligt en de monding van de Rio de la Plata omvat, heerst een gematigd klimaat, met zachte winters en warme zomers. De regenval varieert hier van 500 tot 1.200 mm per jaar. De zomer is overal matig regenachtig door middagbuien en onweer, terwijl de winter regenachtig is in het oostelijke deel en droger in het westelijke. Hieruit volgt dat het meest regenachtige deel, het deel zonder droog seizoen, het oostelijke deel is, in de richting van de zee en de grens met Uruguay, zoals de klimaatkaart van Argentinië laat zien. In het zuidelijkste deel van Patagonië en in Vuurland is het klimaat koud oceanisch, dat wil zeggen met gemiddelde temperaturen dicht bij het vriespunt in de winter en rond 10 °C (50 °F) in de zomer (of zelfs subpolair waar het gemiddelde in de zomer onder deze waarde zakt, zoals op het Isla de los Estados). De neerslag, die op deze breedtegraad vaak in de vorm van sneeuw voorkomt, is hoger dan in de droge zone, zowel omdat op deze breedtegraad de Andes in het westen beslist laag ligt (waardoor de vochtige stromen uit de Stille Oceaan landinwaarts kunnen doordringen) als omdat deze regio kan worden beïnvloed door koude en natte winden uit de nabijgelegen Antarctische Oceaan.

In het gebied met een droog klimaat, dat het westelijke en droge deel van de Pampa (boven de stippellijn) en het grootste deel van Patagonië (ten zuiden van de stippellijn) omvat, heerst een droog, semi-aride of woestijnklimaat, zoals vermeld op de klimaatkaart van Argentinië. Dit komt zowel door de afstand tot de zee als door de Andes-keten, die vochtige winden vanaf de Stille Oceaan tegenhoudt (het zuidelijke deel van de Atlantische kust is ook droog, omdat op deze breedtegraden de westenwinden overheersen, en ook omdat in de zee een koude stroom vloeit, die de verdamping vermindert). Het is duidelijk dat de temperaturen variëren met de breedtegraad, maar sommige kenmerken blijven gelijk: het temperatuurverschil tussen dag en nacht is meestal aanzienlijk (vooral in de gebieden die ver van de zee liggen); de wind, koud of warm, kan over de uitgestrekte vlakten waaien, en kan ook stofstormen veroorzaken; de temperatuurschommelingen kunnen aanzienlijk zijn; de zon schijnt vaak in de zomer, terwijl het in de koudste periode, van mei tot september, bewolkt kan zijn.